Inwerken in Lüdinghausen

Wonen en werken in de Steverstadt

Waarom verhuizen jonge gezinnen naar Lüdinghausen? Waarom is het hier zo goed wonen en werken? En wat maakt de Steverstadt zo aantrekkelijk? Nadine Wenge bezocht de drie jonge stellen en sprak met hen hierover. Sven en Verena Dütting, Felix en professor Alexandra Röing, beter bekend als Nölke, en Johannes en Anna Klippel. En ze zijn het er allemaal over eens: "Lüdinghausen is gewoonweg prachtig".

"Als een sprookjesstad"

Anna en Johannes Klippel reisden op een vrijdagavond vanuit Wiesbaden naar de stad om een appartement te bekijken. Ze kenden Lüdinghausen al omdat Anna's tante hier woont. En bij elk bezoek waren ze het erover eens: "Wauw, wat is het hier mooi." Die avond, nadat ze de flat bekeken hadden, liepen ze door de Mühlenstraße in de richting van het kasteel. "Het was de avondmarkt," herinnert Johannes Klippel zich. "En dat was de druppel. Het leek wel een sprookjesstad."

Dat was in 2017, toen de twee gediplomeerde osteopaten naar de stad kwamen om hun eigen osteopathiepraktijk "In guten Händen" op te zetten. Ze ontmoetten Andrea Teipel bij toeval en verbleven er aanvankelijk als "onderhuurders". Toen de mogelijkheid zich voordeed om naar hun huidige pand in het medisch centrum aan de Neustraße te verhuizen, grepen ze die kans met beide handen aan. "Met 125 vierkante meter was de praktijk eerst vrij groot, maar het was precies goed," zegt Anna Klippel. Kort daarna trok verloskundige Annette Höning erin als onderhuurder. "Een super symbiose, want we behandelen voor het grootste deel ook zwangere vrouwen en baby's," zegt Johannes Klippel. Vandaag de dag is de praktijk zo goed gevestigd dat ze op 1 april hun eerste osteopaat in dienst willen nemen en ook nog een halftijdse functie willen vervullen.

Anna Klippel: "We gaan hier nooit meer weg. De opstart verliep vlekkeloos. We genieten van een ultrahoge levenskwaliteit. Als ik 's middags met onze hond Edda langs de kastelen loop, denk ik: hé, dat is mijn weg naar het werk." Het was belangrijk voor hen om alles in de buurt te hebben en niet afhankelijk te zijn van hun auto. Andere pluspunten van Lüdinghausen: veel water, goede catering, een markt. Op persoonlijk vlak hebben de twee het gevoel dat ze in goede handen zijn: "De mensen hier zijn super aardig." Ze zijn lid van de tennisclub, Johannes Klippel zorgt op vrijwillige basis voor de voetballers van Union Lüdinghausen, Anna Klippel is betrokken bij het dierenasiel en eens per maand behandelen ze de bewoners van het Caritas-tehuis.

"We hadden er eigenlijk ooit van gedroomd om onze praktijk in een boerderij te openen," vertelt de 29-jarige. "We zijn nu met beide benen op de grond komen te staan en zouden blij zijn als we zelfs maar een huis of stuk grond konden vinden." "Als er één punt van kritiek is, is het waarschijnlijk dat het heel moeilijk is voor jonge stellen die nog geen kinderen hebben om een mooi huis te krijgen," voegt haar man toe.

"De tweeling kan hier opgroeien"

Felix Röing, beter bekend als Nölke, is een repatriant. Hij werd geboren in Lüdinghausen en keerde in 2020 samen met zijn vrouw Alexandra terug naar de Steverstadt. Na meer dan 10 jaar in Beieren en tweeënhalf jaar in Berlijn besloot het architectenechtpaar naar Lüdinghausen te verhuizen. "Ik werkte bij het federale ministerie van Bouw en mijn vrouw richtte het bureau op," zegt Felix Nölke. "Toen kwam de volgende generatie en dachten we erover om alles op één hoop te gooien en samen het bureau te runnen. Dat hadden we al lang in gedachten."

Niet eerder gezegd dan gedaan: het stel verhuisde naar een stadsvilla in de Steverstraße, tuin aan tuin met hun grootouders, waarin ook het architectenbureau is gevestigd. "We kunnen werk en gezinsleven hier perfect combineren en we kunnen ons voorstellen dat onze tweeling hier opgroeit," legt Alexandra Nölke uit. Hoewel haar man Lüdinghausen altijd heeft gewaardeerd, was de nabijheid van Münster een doorslaggevende factor voor de 38-jarige. "We hopen afgestudeerden van de universiteit aan te trekken voor ons kantoor." Ten tweede heeft Lüdinghausen veel kinderdagverblijven en goede scholen. "Lüdinghausen is geen plattelandsstad of slaapstad, het ligt op een half uur afstand van het Ruhrgebied en Münster. Het is vergelijkbaar met een buitenwijk van een grote stad," zegt Felix Nölke. De stad heeft de afgelopen tien jaar ongelooflijk veel goed gedaan, zegt de 39-jarige architect, verwijzend naar de waterburcht, het stadscentrum en de revitalisatie van het kerkplein. Als hij zich iets zou kunnen wensen, dan zou dat meer innovatieve en betaalbare woonconcepten zijn, weg van het gebruikelijke vrijstaande huis en het dichten van kieren tussen gebouwen in het stadscentrum. "Het is een schande dat op veel mooie plekken in de stad parkeergarages staan in plaats van huizen," zegt Alexandra Nölke. De twee kunnen zich ook voorstellen om het kanaal en de Klutensee nieuw leven in te blazen als lokale recreatiegebieden.

De wijk Coesfeld is erg gezond, een groeiregio en daarom ook erg interessant voor hun architectenbureau. "Professioneel zijn we hier heel goed aangekomen. De verbouwing van het klooster in Seppenrade is een geweldig project waarin we momenteel realiseren wat we willen voor Lüdinghausen en Seppenrade: Wonen voor meerdere generaties. Mijn vrouw heeft ook een baan geaccepteerd als hoogleraar architectuur aan de IU International University."

Lüdinghausen is een stad die zijn gelijke niet kent. "We hebben vrienden uit heel Duitsland die ons bezoeken. Ze hebben een heel ander beeld van Münsterland. Als ze eenmaal de waterburcht, het kasteel Nordkirchen en Münster leren kennen, zijn ze allemaal enthousiast," zegt Alexandra Nölke. Felix Nölke herinnert zich de vele Westfaalse en traditionele restaurants en kroegen in Lüdinghausen toen hij jong was. "Het zou mooi zijn als dat nieuw leven ingeblazen kon worden."

Liefde op het eerste gezicht

Verena en Sven Dütting werden twee jaar geleden op het eerste gezicht verliefd op de stad. "We wisten dat we naar het Münsterland wilden verhuizen en keken naar wat redelijk centraal tussen onze woonplaatsen lag. Dat werd Lüdinghausen," vertelt Sven Dütting. Op een regenachtige zondag bezochten ze de stad en waren ze allebei overtuigd: "Als het ons naar omstandigheden zo bevalt, dan verhuizen we hierheen."

Ze verhuisden zes maanden later naar hun flat en sindsdien voelen ze zich hier helemaal thuis. Sven Dütting werkt als hoofd kwaliteitsmanagement bij PE.WE. GmbH. "Een van de doorslaggevende factoren voor deze baan was dat ik me hier vestigde," zegt de 32-jarige. "Omdat ze iemand wilden die langer bij het bedrijf zou blijven." Verena Dütting werkt bij het NRW Brandweerinstituut in Münster, inclusief thuiswerken. "Het past perfect," zegt de 26-jarige.

"Lüdinghausen sprak ons aan door zijn mooie grootte, de overvloed aan water, de goede vervoersverbindingen en de kleine steegjes en huizen met puntgevels. Het lijkt een beetje op een kleine kathedraal," zeggen ze. "En wat ons meteen opviel: de mensen zijn hier supervriendelijk!" Andere pluspunten: Bioscoop, veel cultuur, eigen winkels. "We hebben meegedaan aan de nachtwachttour voor nieuwe bewoners, zijn al wezen kanoën op de Stever en zijn lid van verschillende Facebookgroepen - als Lüdinghausen, dan is het hier de juiste plek." Ondanks al hun enthousiasme voor de stad hebben de twee ook drie wensen: meer restaurants op het marktplein, een café dat 's avonds langer open is. En: de kans op een eigen huis. Nadine Wenge