Griffier Sandra Suppa

Interview met Sandra Suppa

Registrar Sandra Suppa sluit al bijna twintig jaar huwelijken in de stad Lüdinghausen. In dit interview vertelt ze of bruiloften al deel zijn gaan uitmaken van haar dagelijks leven, welke bijzonderheden er zijn in Lüdinghausen en of er wel eens iemand "nee" heeft gezegd.

Mevrouw Suppa, welke mogelijkheden zijn er om te trouwen in Lüdinghausen?

We hebben prachtige trouwzalen in het stadhuis, in kasteel Lüdinghausen en op de Dalhaus boerderij in Berenbrock. In de toekomst is het ook mogelijk om in de kapittelzaal van kasteel Lüdinghausen te trouwen met maximaal honderd gasten. We bieden dus een breed scala aan mogelijkheden en het bruidspaar kan de locatie kiezen die het beste bij hun wensen past.

Welke trouwzaal is bijzonder populair?

Het is onmogelijk om dat precies te zeggen. De afgelopen jaren was het kasteel iets populairder dan het stadhuis. De binnenplaats van het Dalhaus is ook goed volgeboekt. Elke locatie heeft zijn eigen speciale kenmerken. Bij Hof Dalhaus is er bijvoorbeeld maar één huwelijksceremonie per dag. Het feest kan hier veel tijd doorbrengen. In Slot Lüdinghausen ademt de ambiance een speciale flair uit.

Heeft u ook op andere locaties trouwceremonies gehouden?

Ja. Ik heb een bruidspaar getrouwd in het bejaardentehuis Antoniushaus omdat zij hun bedlegerige ouders erbij wilden hebben. De zaal was prachtig ingericht en er hing een heerlijke sfeer. Het was een heel sfeervolle huwelijksceremonie. Ik heb ook huwelijken voltrokken direct in de ziekenhuiskamer van het St Marien Hospital.

Zijn er huwelijksceremonies waar je speciale herinneringen aan hebt?

Dit is de eerste die ik deed. Ik denk dat elke ambtenaar van de burgerlijke stand zich die bijzonder goed herinnert. Het was de bruiloft van mijn neef en ik was vreselijk zenuwachtig tijdens mijn toespraak. In ieder geval nerveuzer dan iedereen in de zaal.

Is het niet moeilijk om elke keer een persoonlijke huwelijksspeech te houden?

Nee. De bruid en bruidegom geven ons schriftelijke informatie over zichzelf of we praten met ze. Meestal kom ik meteen op ideeën voor de trouwrede. Van onze ereregisters wordt trouwens gezegd dat ze bijzonder persoonlijke toespraken houden.

Doen ze dit dus in hun vrije tijd en werken ze niet op het gemeentehuis?

Precies. We hebben zes vrijwillige registrars. Dit is een grote opluchting voor ons en geeft ons meer flexibiliteit bij het kiezen van een datum. We zijn ontzettend dankbaar voor deze inzet en krijgen geweldige feedback.

Wat is er volgens u de afgelopen jaren veranderd op het gebied van trouwen?

Vroeger hadden we gemiddeld 120 huwelijken per jaar. Vorig jaar waren het er 180, wat komt doordat het kasteel een magneet is als trouwlocatie. Daarnaast zijn er tegenwoordig minder kerkelijke huwelijken en hechten mensen meer belang aan hun burgerlijk huwelijk.

Wat is vooral belangrijk voor bruidsparen?

De meeste mensen hechten veel waarde aan een persoonlijke huwelijksspeech. Vooral de zaterdag is een populaire datum. En veel bruiden en bruidegommen besteden veel aandacht aan de tevredenheid van hun gasten - te veel aandacht, eigenlijk.

Wat bedoel je daarmee?

Ik adviseer bruidsparen om te trouwen op een manier die voor hen belangrijk is. Niemand moet hen overhalen. Dit is hun grote dag en zij beslissen hoe ze het willen organiseren.

Hoeveel bruiloften heb je al voltrokken?

Ik ben op een gegeven moment gestopt met tellen. Het aantal ligt waarschijnlijk in de vier cijfers. Desondanks raak ik nog steeds wel eens opgewonden.

Echt? Dus het is geen onderdeel van je dagelijks leven geworden?

Een huwelijksceremonie is nooit een alledaagse gebeurtenis. Of er nu 40 gasten zijn of slechts twee: elk bruidspaar wil dat het de mooiste dag van hun leven wordt. Deze claim is erg belangrijk voor ons.

Heeft iemand ooit "nee" gezegd op een van uw bruiloften?

Nee, nog nooit. Niemand heeft dat ooit gedurfd (lacht). Maar ik heb ooit een stel gehad dat helemaal niet kwam opdagen voor de ceremonie. Alle gasten wachtten. Op een gegeven moment kondigde het bruidsmeisje aan dat het bruidspaar niet zou komen. Twee weken later kwam het stel naar het gemeentehuis en liet ik ze trouwen. Er was iets misgegaan op de datum zelf en ze hadden geen zin om te trouwen. Maar ze wilden het echt goedmaken. Op de een of andere manier vond ik dat heel indrukwekkend. Het belangrijkste is dat het een prachtige ervaring is voor het bruidspaar.

Dat is zeker een verhaal waar je vandaag de dag nog steeds over praat bij de burgerlijke stand, toch?

Oh, er is er nog een die ik veel bizarder vind. Het overkwam een collega van me: Een man wilde informeren naar de mogelijkheden om te trouwen. Toen het op de registratiegegevens aankwam, vroeg ze naar zijn verloofde. Hij zei eigenlijk dat hij geen verloofde had. Zijn moeder had hem gezegd dat hij naar ons moest komen. Hij dacht dat wij wel een geschikte vrouw voor hem zouden vinden. Mijn collega gaf hem toen wat advies over hoe hij iemand kon ontmoeten. Helaas weet ik niet of hij zijn geluk heeft gevonden.

Interview: Anja Kleykamp