Richard Borgmann

Richard Borgmann is al meer dan 27 jaar burgemeester en heeft daar nog geen minuut spijt van gehad

Zijn kantoor is in het oude gedeelte van het gemeentehuis. Als hij uit het raam kijkt, ziet hij de Stever, de nieuwe Borg en de drukte van het oude centrum. Een mooiere plek om te werken is er bijna niet. Burgemeester Richard Borgmann is het daarmee eens. Hij staat al meer dan 27 jaar aan het hoofd van de stad, eerst als stadsmanager en daarna als fulltime burgemeester. "En ik heb er nog geen minuut spijt van gehad," zegt hij.

Toen hij op 1 september 1992 aantrad, was Lüdinghausen nog vrijwel onbekend voor hem. "Ik was geïnteresseerd in de stad omdat mijn vader hier in het kasteel naar de landbouwschool was gegaan. En vanwege de grote liefde," blikt Borgmann glimlachend terug. Want zijn vrouw komt uit Olfen en ging ook in Lüdinghausen naar school. "Ze kende de weg hier en dat was een grote hulp, vooral in het begin," herinnert Borgmann zich.

"Lüdinghausen was een absolute meevaller voor ons," vertelt de burgemeester, die oorspronkelijk uit Marl komt. "Onze kinderen hebben hier een geweldige omgeving gevonden. De stad heeft zoveel te bieden: Natuur, geschiedenis, de oude stad, het schoollandschap, een actieve bevolking en korte onderlinge afstanden. Ik kan nog wel even doorgaan. Velen zijn jaloers op ons stadscentrum. Maar het is niet door God gegeven. Je moet er veel voor doen."

Het is belangrijk om dicht bij de mensen te staan

De 63-jarige had nu in Düsseldorf kunnen zijn. Of in Berlijn. Er waren genoeg aanbiedingen. "Maar dat wilde ik niet. Ik moet dicht bij de mensen zijn. Ik wil de resultaten van mijn werk zien en ervaren." Dat is precies wat het werk zo leuk en spannend voor hem maakt. "Je kunt zien wat je doet. Je krijgt veel positieve feedback. En je gaat met geweldige mensen om."

Met zowel inwoners van Lüdinghausen als bekende persoonlijkheden. Hij herinnert zich vooral zijn ontmoetingen met de voormalige Duitse president Richard von Weizsäcker, voormalig minister van Buitenlandse Zaken Hans-Dietrich Genscher en hoogspringster Ulrike Meyfarth. Destijds had Genscher hem verteld hoe hij buitenlandse gasten voor zich kon winnen. "Hij had een wereldbol op zijn bureau en draaide die altijd zo dat het thuisland van de gasten zichtbaar was," zegt Borgmann. "Dat maakte indruk op me. Thuis is belangrijk voor iedereen. En zo creëerde hij meteen een band."

Burgemeester - het kantoor van de hele familie

In zijn 27 jaar als burgemeester is zijn werk veel veranderd. Aan de ene kant is de toon harder geworden door sociale media. Er zijn veel meer persoonlijke aanvallen dan vroeger. Aan de andere kant is het gevoel van recht hebben toegenomen. "Voordat je zelf iets doet, zoek je een zondebok. En dat is vaak de gemeenteraad en de burgemeester," zegt Borgmann. Zijn vrouw heeft dit ook wel eens gevoeld als iemand tegen haar klaagde over haar man en ze zich moest verantwoorden. "Het ambt van burgemeester is geen ambt van één persoon, maar van een hele familie," zegt de 63-jarige. "Ik wil graag van deze gelegenheid gebruik maken om mijn vrouw en drie kinderen te bedanken voor hun fantastische steun."

Eindelijk weer een bioscoop

Wasserburgenpark, het marktplein, de sporthal voor school-, club- en wedstrijdsporten - er zijn veel dingen die hij zou kunnen opnoemen. Maar op welk project is hij het meest trots? "De bioscoop," zegt Richard Borgmann zonder na te denken. "Toen de oude bioscoop in 2007 werd gesloten, stonden er kleine kinderen voor me en zeiden: geef ons alsjeblieft de bioscoop terug. Dat raakte me. Daarom ben ik zo blij dat we er na een lange periode van plannen maken, zware onderhandelingen en veel doorzettingsvermogen in geslaagd zijn om een bioscoop terug te brengen naar de stad." Zijn doorzettingsvermogen en het grote netwerk dat hij in de loop der jaren heeft opgebouwd hebben hier een grote rol in gespeeld.

Zijn er ook minder leuke ervaringen? "Als burgemeester heb je te maken met zowel de beste als de slechtste dingen in een stad. Het ergste was toen een brandweerman overleed tijdens een uitruk in 1995. Of toen een jongeman verdronk in de gracht en niemand wist waar hij gebleven was. Het was onbegrijpelijk toen de aula van het Antonius-Gymnasium afbrandde en je er vlak naast stond en niets anders kon doen dan bewonderen hoe kundig de vrijwillige brandweer van Lüdinghausen nog grotere schade wist te voorkomen."

Hoe dan ook, hij zou geen ander werk willen doen. "Het positieve van mijn werk weegt duidelijk zwaarder dan het negatieve." Nadine Wenge

Tussen haakjes: Richard Borgmann zal twee keer de geschiedenis van de stad ingaan: Als de laatste fulltime stadsbestuurder en de eerste fulltime burgemeester.

Drie vragen aan de burgemeester

Wat doet u het liefst in uw vrije tijd? Op de eerste plaats mijn gezin, we hebben nu een heel schattig kleinkind. Ik ga 's ochtends graag joggen. Het maakt mijn hoofd leeg en geeft me vaak de beste ideeën. Ik houd ook van wandelen.

Heb je een lievelingsboek? Ik lees momenteel veel kinderboeken voor mezelf.

Wat maakt Lüdinghausen speciaal voor jou? Ik krijg hier wat ik nodig heb. En wat ik hier niet krijg, heb ik ook niet nodig.

Wat maakt Lüdinghausen speciaal voor jou?