Frantz Wittkamp

Dichter Frantz Wittkamp werpt een ironische blik op de wereld

De gedichten van Frantz Wittkamp zijn onmogelijk te vergeten. De olifanten en raven en wie er nog meer rondhuppelen. En dat is wat voor Wittkamp een gedicht maakt. "Rijmpjes kun je onthouden," zegt hij. "Ze pakken je oor. Het zijn ankers voor het geheugen."

Frantz Wittkamp observeert. Hij observeert mensen, dieren, alledaagse situaties en gedrag. En hij heeft al het materiaal waaruit zijn verzen worden gemaakt. Hij heeft nu meer dan 1000 gedichten. De meeste kent hij uit zijn hoofd.

"Stemmen zeiden dat ik een pauze moest nemen om een beetje te ontspannen. En dat vond ik niet erg." Of: "Alles heeft een doel. Als ik koekjes in mijn koffie laat vallen, spat de koffie uit het kopje." In alles wat hij schrijft zit humor. Of wijsheid. Of allebei.

In het begin werkte de geboren Lüdinghausenaar als illustrator. Voor DTV Junior of voor "Konrad oder das Kind aus der Konservenbüchse" van Christine Nöstlinger. "Vanaf mijn 40e schreef en schilderde ik alleen nog maar," zegt Wittkamp. Roger Mc Gough, die al voor de Beatles heeft gewerkt, heeft zelfs zijn boek "Into the woods gone a lion caught" in het Engels vertaald. "De humor en diepgang van het verhaal maken vertalen natuurlijk erg moeilijk," zegt Wittkamp. De illustraties voor het boek zijn gemaakt door Grüffelo-uitvinder Axel Scheffler.

Alles is wit of op zijn minst lichtgrijs in de galerie en het atelier van Frantz Wittkamp. "Klein kan kleurrijk zijn", zegt Wittkamp. Dit is ook te zien aan de kleurrijke lettertypes waarin zijn gedichten op de ansichtkaarten te lezen zijn. Alles wat groot is en aan de muur hangt, moet discreet zijn. "Misschien heeft dat te maken met mijn gevoelige ziel," zegt Wittkamp met een twinkeling in zijn ogen. Eigenlijk vertelt hij bijna alles met een knipoog.

Gerelateerd aan Lüdinghausen

De Wittkamps zijn al heel lang verbonden met Lüdinghausen. Ze leerden elkaar kennen op school toen ze samen naar "Cani" gingen. Annette Wittkamp werd op 16-jarige leeftijd toegelaten tot de Folkwangschule, waar ze beeldhouwen studeerde. Op haar 20e had ze haar eerste atelier en op hun 30e hadden de Wittkamps hun eerste galerie met alleen hun eigen werk. Annette Wittkamp werd al snel erg succesvol en kreeg al snel opdrachten van de stad. Veel van haar bronzen werken zijn te bewonderen in Lüdinghausen.

"We houden van de stad," zegt Frantz Wittkamp. Ze wilden nooit echt verhuizen. "Hier heb je uitzicht op het Münsterland. Er is hier veel natuur," zegt Frantz Wittkamp. Eens per dag gaat hij naar de Klutensee en kijkt uit over het water.

En het mooie van kunst voor beiden is: "We ontdekken altijd iets nieuws. We evolueren altijd." Ze hebben hun liefde voor kunst ook doorgegeven aan hun kinderen. Dochter Julia schildert kinderboeken en zoon Valentin is grafisch kunstenaar en hielp bij het ontwerpen van de laatste boeken van zijn vader. Hij studeert nu theologie.

"Hoe word je eigenlijk dichter?" vraag ik Frantz Wittkamp. "Het is een aanleg," gelooft hij. "Je kunt het of je kunt het niet." Nadine Wenge

Annette Wittkamp-Fröhling is in mei 2021 overleden.