Western paardrijden
Zoals de oude cowboys
Enja Libor is een western amazone met hart en ziel en zeer gedecoreerd met de titel Europees Kampioen
Buffy en Smilla, twee Australische veehonden, volgen Enja Libor overal waar ze gaat als we rondlopen op haar manege in Leversum. We zijn op weg naar de manege om te praten over Enja Libor's grote passie: Western paardrijden. De 49-jarige heeft bijna alles gewonnen wat er te winnen valt in het westernrijden in Europa: Ze is Europees kampioen, Duits kampioen, internationaal Duits kampioen. De lijst is lang.
Honden altijd bij haar
Eenmaal in de manege nestelt Smilla zich op een deken, Buffy gaat naast Enja Libor zitten en laat zich knuffelen. "De veedrijvershonden zijn eigenlijk gefokt voor het drijven van vee," legt de 49-jarige uit. Vroeger had ze zelf vee voor de Cutting-discipline, waarbij een westernruiter een koe van de kudde moet scheiden, maar toen gaf ze het houden ervan op. Nu lopen de twee koeienhonden de hele dag rond op de boerderij, houden de wacht en zijn 24 uur per dag aan de zijde van hun baasje. "Dat hebben ze ook nodig," zegt Enja Libor. Anders worden ze niet ten volle benut."
Verdere opleiding in heel Europa
Enja Libor rijdt al sinds haar jeugd en kocht haar eerste quarter horse in 1993. Dit paardenras is bijzonder geschikt voor westernrijden omdat ze klein en wendbaar zijn, met een postuur van 1,40 tot 1,60 meter. Sindsdien is ze verslaafd aan westernrijden. Ze zette haar training voort bij gerenommeerde trainers en bracht haar vakanties door op de Rainbow Valley Ranch in Hongarije tot ze in 1996 daarheen verhuisde met haar hond en paard om een jaar te werken met Bozo Rogers en nog een jaar met Vern Sapergia als co-trainer. In 1999 kwam ze naar de manege in Sebbel, zette haar eigen bedrijf op en hielp met het opbouwen van de rijactiviteiten. Zes jaar geleden huurde ze de hele boerderij en maakte er Reiterhof Libor van.
Enja Libor heeft 65 tot 70 stalpaarden op haar bedrijf, ze geeft lessen (haar oudste paardrijleerling is 81, de jongste beginnen op 7,8-jarige leeftijd) voor vrijetijdsruiters en wedstrijdruiters en traint paarden. "Ik doe alles van inrijden tot wedstrijdpaarden," zegt ze. Het doel van haar werk met de paarden is om ze zo te trainen dat je de hulpen van de ruiter in het zadel niet kunt zien.
Uit het wilde westen
Western riding vindt zijn oorsprong in het "Wilde Westen" van Amerika. Hier moesten cowboys hun kuddes vee hoeden en bij elkaar houden en hadden daarvoor snelle, wendbare, zekervoetige en sterk gespierde paarden nodig: De Quarter Horses. Tegenwoordig zijn er verschillende disciplines in het westernrijden. De specialiteiten van Enja Libor zijn "reining" en "ranch riding". Bij reining moet het paard een sliding full stop uitvoeren vanuit volle galop of wendmanoeuvres tot 360 - technieken die vroeger werden gebruikt bij het werken met vee.
Bij ranchrijden moet je een paard voorbrengen dat snel is, van tempo kan veranderen en ook over palen kan springen - een paard dat geschikt is voor ranchwerk.
Waarom westernrijden?
Waarom houdt ze zo van western riding? "De manier van omgaan met een paard is prachtig. Het paard en ik hebben veel meer mogelijkheden dan bij klassiek rijden. En je bent flexibel in je training. Het maakt bij western riding niet uit hoe je je doel bereikt. Het belangrijkste is dat het paard uiteindelijk kan doen wat het moet doen." Haar eigen zes paarden zijn haar hobby, ze heeft twee gepensioneerde paarden, twee fokmerries, een veulen en een rijpaard. Western rijpaarden hebben speciale namen, vaak bestaande uit meerdere woorden. Haar dekhengst heet "The Sharpshooter" en een van haar showpaarden "Three times a holly", Buddy genaamd. Alle westernpaarden hebben een bijnaam.
Miljoen dollar ruiter
Enja Libor gaat meestal naar wedstrijden met paarden van klanten. "Het seizoen duurt van maart tot november, waarbij de belangrijke shows altijd aan het einde van het seizoen plaatsvinden," vertelt de 49-jarige. Het is niet mogelijk om zo rijk te worden als in de VS (waar op toernooien prijzen van in totaal 500.000 dollar te winnen zijn). "In Europa zijn er misschien zo'n tien miljoen dollar ruiters, dat wil zeggen ruiters die al een miljoen euro aan prijzengeld hebben gewonnen." Nadine Wenge
